 |
Izadora Weiss
Izadora Weiss - Absolwentka Państwowej Szkoły Baletowej w Warszawie i Akademii Muzycznej im. Fryderyka Chopina. Dwukrotna stypendystka Ministerstwa Kultury i Sztuki. Po ukończeniu szkoły pracowała w Teatrze Wielkim w Warszawie i jednocześnie studiowała na wydziale pedagogiki baletu.
Jako choreograf debiutowała w 1996r. w Teatrze Wielkim w Poznaniu. Spektakl nosił nazwę Sny nocy letniej i składał się z trzech części do muzyki kompozytorów filmowych (Serra, Horner, Jenkins). Jego owacyjne przyjęcie przez publiczność zbiegło się za znakomitymi recenzjami prasowymi.
Stale współpracuje z czołowymi polskimi reżyserami operowymi. Do tej pory zrealizowała choreografię do takich jak: Turandot, Straszny dwór, Galina, Salome, Czarodziejski flet, Don Giovanni, Aida, Carmen, Wolny strzelec, Nabucco, Eugeniusz Onegin, Faust oraz Halka. Spektakle te były prezentowane na
najważniejszych scenach krajowych oraz w USA, Francji, Niemczech, Luxemburgu, Holandii i Finlandii. Na festiwalu w Wexford w irlandii zrealizowała choreografię do Strasznego dworu, Opery za trzy grosze i Syberii. Przełomowym spektaklem w jej dorobku stał się I Koncert Skrzypcowy Krzysztofa Pendereckiego
zrealizowany w Teatrze Wielkim w Poznaniu. Po tej realizacji Jiri Kylian zaprosił ją do Nederlands Dance Theater, by odbyła u niego staż choreograficzny. Wielokrotny pobyt w zespole jednego z największych choreografów naszych czasów dał jej szansę doskonalenia swojego warszatu u jego boku oraz takich twórców,
jak Hans van Manen, Ohad Naharin, Paul Lightfoot i Sol Leon. W ramach festiwalu Malta 2000 przygotowała spektakl Cztery pory roku Vivaldiego w nagraniu Nigela Kennedy'ego, który po obejrzeniu tej choreografii zaproponował jej współpracę nad nowym projektem. W 2005 zrealizowała w Operze Bałtyckiej balet ...z nieba
do muzyki Michała Lorenca z jej własnym librettem. Ponownie znakomite recenzje zbiegły się ze stojącymi owacjami widowni. Następna realizacja pełnospektaklowego baletu Eurazja, do którego napisała libretto i dobrała muzykę reprezentującą odrębność kulturową Wschodu i Zachodu miała swoją premierę we wrocławskim teatrze
Capitol i stała się wydarzeniem otwierającym drogę do zrealizowania marzeń o własnym zespole. Rozpoczęła pracę nad projektem Warszawskiego Teatru Tańca przy Centrum Sztuki ''Montownia''. Zawiesiła jednak ten projekt po otrzymaniu propozycji z Opery Bałtyckiej, gdzie zrealizowała spektakl 4&4 do muzyki Lisy Gerard, Alessandra
Marcello oraz Vivaldiego i Bacha w nagraniach Nigela Kennedy'ego. Kolejną premierą był tam powtórzony z licznymi modyfikacjami spektakl autorski Eurazja. Wielomiesięczna praca nad tymi realizacjami pozwoliła na zbudowanie w Operze Bałtyckiej znakomitego zespołu tańca współczesnego, którego młodzieńczą dynamikę i jakość wychwalali
nie tylko recenzenci, ale coraz liczniej napływająca do tego teatru publiczność. Zwieńczeniem tej pracy była trzecia premiera Romea i Julii, baletu opartego na dramacie Szekspira, którego akcja została przeniesiona w czasy nam współczesne. Muzykę Izadora Weiss jak zawsze wybrała i zmontowała sama. Znalazły się tu między innymi
kompozycje Beethovena, Glassa, Prokofiewa, Lisy Gerrard i Santaollali. We wrześniu 2009 w ramach festiwalu Haendla w Warszawskiej Operze Kameralnej wyreżyserowała monodram do muzyki Haendla ''Tre donne - tre destini'' z udziałem znakomitej solistki Olgi Pasiecznik. Po latach, na specjalne życzenie Pasiecznik, wróciła również na scenę
jako tancerka. Entuzjastyczne recenzje i ciepłe przyjęcie widzów spowodowały, że spektakl wszedł do stałego repertuaru Warszawskiej Opery Kameralnej i został uznany za jedno z dwóch najciekawszych wydarzeń 2009 roku.
Spektakl 4&4 jest próbą zmierzenia się z doskonałą formą muzyczną. Perfekcja wykonania Czterech Pór Roku przez genialnego skrzypka Nigela Kennedy'ego natchnęła mnie do przemyślenia tego dzieła na nowo. Stąd nowa choreografia do jego nowego nagrania z Filharmonią Berlińską. Zawsze powtarzam, że najważniejsza jest dla mnie muzyka. Z niej czerpię inspirację do moich spektakli.
Każda z pór roku wyraża inne emocje. Stąd tak odmienne tematy. Wiosna to świeżość i prostota pierwszych uczuć. Lato to burza wokół miłosnego duetu dwóch kobiet. Burza nietolerancji i lęku przed innością. Jesień to musztra rekrutów, nostalgia Jednorożców i okrucieństwo militarnej grupy, która stosuje przemoc i gwałt w konfrontacji z bezbronną jednostką.
Zima to wystylizowana, bezlitośnie piękna grupa złych ludzi, która nie dopuszcza do siebie dobra i światła. Zło, które rodzi się z nudów, dla rozrywki, bez widocznego powodu. Zima jest końcem cyklu w przyrodzie i w życiu człowieka. Druga część spektaklu Cztery Próby Oswojenia Śmieci dotyczy tajemnicy kresu życia każdego z nas.
Wszyscy kiedyś będziemy próbowali odsunąć ten moment jak najdalej, tak jak tancerze próbują tańcem przedłużyć swoje pięć minut i odwrócić przeznaczony im los. Finalny taniec jest apoteozą życia na przekór wszystkiemu. To przesłanie, że w człowieku drzemią niewyczerpane siły i wola życia. Być może te pięć minut darowane nam to wszystko co mamy i więcej nie będzie.
Celowo nie używam techniki klasycznej, chociaż jestem w niej kształcona od dziecka aż po dyplom pedagoga baletu. Dla mnie jedynym kryterium dopuszczającym tancerza do wyjścia na scenę jest talent, muzykalność, plastyka ciała, która pozwala mu na wykonanie skomplikowanej choreografii polegającej również na miękkiej linii i uruchomieniu całego ciała, oraz pracowitość.
Profesjonalizm polega na umiejętności wykonania dokładnie tego, co proponuje choreograf, a to nie zawsze idzie w parze z posiadaniem dyplomu. Taniec współczesny, modern rządzi się innymi prawami, niż klasyka. To co w niej jest normą, dla mnie jest manierą nie do przyjęcia, konwencją, która nie ma nic wspólnego z prawdą na scenie. Ona jest dużo cenniejsza od popisów cyrkowych, jakim są na przykład 32 fuete, czy pique po kole.
Na przykładzie Giselle można porównać dwa diametralnie różne podejścia do tematu. Wersja klasyczna i ta ułożona przez wielkiego choreografa Mats Eka. Zdecydowanie wolę tę drugą prawdziwszą, bez lukru i manierycznej gry aktorskiej, jaka w klasycznych baletach jest czymś oczywistym. 4&4 to próba przybliżenia się do prawdziwych emocji i specyficznej formy odartej z wszelkich fałszywych ozdobników i reakcji. To poezja w myśleniu i w ruchu.
Tak jak Nigel Kennedy i jego rozumienie muzyki jest mi bliskie, tak Jiri Kylian jest moim mistrzem i drogowskazem w rozumieniu tańca i istoty jego tworzenia. Ich poparcie dla tego, co robię jest źródłem siły i determinacji, z jaką idę raz obraną drogą. Będę jej wierna. Mam nadzieję, że widzowie dostrzegą te ideały w moim spektaklu i przeżyją wyjątkowy wieczór, czego w imieniu moich tancerzy i swoim życzę z całego serca.
Izadoraweiss.com ~
Site Info
Whois
Trace Route
RBL Check
|
 |
Culture & Cocktails
Culture and Cocktails is an opportunity to enjoy Grand Rapids exciting arts and cultural events along with networking with other millennials in Grand Rapids, all at an extremely affordable cost
Cultureandcocktails.com ~
Site Info
Whois
Trace Route
RBL Check
|
|
|
|
Site Info
